Ηλία μέγιστε σε Ουρανό και Γης
Που ο θάνατος κατ' εντολήν απήλθε από κοντά σου
Και τ' άρμα λουσμένο απ' τ' 'Ακτιστο το Φως εν σώματι σε πήρε!
Κι ήρθε του Ελισσαίου ο σπαραγμός που δεν μπορούσε να σε χάσει
Και Συ του έριξες την μηλωτή η χάριν σου να τον σκεπάσει...
                            .       .       .
Μα σαν θα 'ρθει ο χαλεπός καιρός και ο πλανήτης ωριμάσει
Τότε η Άγια σου μορφή θα ξαναρθεί, Χριστό για να διδάξει...